1 juni 2020
Na nog een nacht van opstand in de straten van de Verenigde Staten na
de moord op George Floyd, kondigt president Trump vanuit een bunker in
het Witte Huis aan dat hij “Anti-Fa” zal aanmerken als een
terroristische organisatie. Deze benaming beoogt een spontane,
veelzijdige beweging tot een organisatie te reduceren, waarbij niet
alleen een ideologie, maar ook een hiërarchisch functioneren volgens de
logica van de staat wordt toegekend.
Opnieuw wordt het terrorisme gebruikt als een alibi voor de
criminalisering van brede sectoren in de strijd, die op zijn beurt het
“antifascisme” volledig te boven gaat. Maar naast het aan de kaak
stellen van en het bestrijden van de opmars van de repressie die dit
betekent, is het noodzakelijk om de polarisatie die wordt nagestreefd
binnen de strijd te verwerpen. De valse keuze tussen economie en leven,
opgelegd door Covid-19, heeft geleid tot een heropleving van de
klassieke burgerlijke polarisatie tussen economisch liberalisme en
staatsinterventie. Deze laatste is op zijn beurt weer op verschillende
manieren geregeld, afhankelijk van de regio. Over het algemeen is het zo
dat er wordt gesproken van een progressieve en rechtse aanpak, en zelfs
van het fascisme, zoals in Brazilië en de Verenigde Staten. Wij zien
het beroep op het antifascisme niet toevallig als een poging tot het
kanaliseren van een opstand die zij niet kunnen beheersen.
Hoewel het straatantifascisme (de Antifa), van het straatvechterstype
dat de confrontatie aangaat met de neonazistische bendes, die in de
Verenigde Staten en Europa veel voorkomen, niet identiek is aan het
militaire en staats-antifascisme (van “de good guys”) van de jaren
dertig is, is het wel zijn erfgenaam. De zegevierende verdedigers van
het officiële antifascisme hebben tijdens de Tweede Wereldoorlog massaal
arbeiders vermoord en vrouwen verkracht. En ze maakten rechtstreeks
deel uit van de zegevierende regeringen die, in naam van de strijd tegen
het fascisme, talloze landen hebben onderworpen aan een democratisch
kapitalistisch regime waar geen protest meer zou mogen zijn omdat wij
vrij zouden zijn en wij slechter af zouden zijn als de anderen hadden
gewonnen.
Fascisme en democratie zijn altijd complementaire politieke systemen
geweest die de belangen van de rijken dienden. Wanneer de democratie de
strijd van de uitgebuitenen en onderdrukten niet kan bedwingen, of
gewoon om ons op afstand te houden, neemt het kapitaal zijn toevlucht
tot meer wrede vormen. Deze methoden, die geacht worden de voorrechten
van de fascisten te zijn, maken tegenwoordig deel uit van elke regering
die zich vrij en antifascistisch verklaart en ze zijn openlijk
totalitair: moorden zoals die op George Floyd of de miljoenen doden door
toedoen van de politie in elk land, slavenarbeid als noodzakelijke
aanvulling op de arbeidsmarkt en discipline in scholen, gevangenissen en
psychiatrische inrichtingen. Toch noemt geen enkele president zichzelf
een fascist, maar het tegendeel!
Nu de democratie een totalitaire controle over het sociale leven is
geworden, heeft het fascisme als een systeem van overheersing zijn
betekenis verloren. Natuurlijk zijn er nog steeds nazi’s en fascisten,
maar zij zijn niet degenen die aan de touwtjes trekken, zij zijn een
probleem van de straat en moeten elke dag op straat worden bestreden.
Maar antifascisme als politieke optie is een farce. Vandaag de dag dient
het, net als in het verleden, alleen om de onderdrukten en de
onderdrukkers, de uitbuiters en de uitgebuitenen, de heersers en de
heersers te verenigen. In naam van het antifascisme worden we opgeroepen
om ons aan te sluiten bij de volkerenmoordenaars van vandaag: de
progressieve of linkse heersers van welk land dan ook, die evengoed
bloed aan hun handen hebben. Of bij de erfgenamen van het stalinisme en
het genocidale maoïsme.
Het probleem is niet rechts of links. Het probleem is het
kapitalisme, het is de democratie. Je hoeft je niet aan te sluiten bij
het antifascistische front om de fascisten te bestrijden. Wat ons
verenigt is een gemeenschappelijk optreden overal tegen datgene wat ons
uitbuit en onderdrukt, tegen de wortel van het probleem: privé-eigendom,
geld en de staat.
In de straten van de V.S. mengen zwarte proletariërs zich met blanke
en Latino proletariërs. Ze hebben in minder dan een week tijd het
beklemmende dagelijkse leven uitgedaagd. Om dit op één enkele beweging
te schuiven, zoals Trump en zijn entourage dat willen, of om de
oppositie achter een deel van deze uitspraken te willen krijgen, laat
slechts zien hoe goed deze twee tegengestelde fracties in de politiek op
elkaar ingespeeld zijn, in de manier waarop ze deze marktwereld
besturen.
Laat Trump noch de beulen waar dan ook ter wereld aan ons de doelstellingen en ontwikkelingen van onze strijd opdringen!
De staat is een terrorist!
Bron in het Nederlands: https://arbeidersstemmen.wordpress.com/2020/06/03/revolte-massale-demonstraties-en-rellen-in-de-verenigde-staten
ES https://panfletossubversivos.blogspot.com/2020/06/viva-la-revuelta.html
EN https://panfletossubversivos.blogspot.com/2020/06/long-live-revolt.html
FR https://panfletossubversivos.blogspot.com/2020/06/vive-la-revolte.html
DE https://panfletossubversivos.blogspot.com/2020/06/es-lebe-die-revolte.html
viernes, 5 de junio de 2020
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario